Het is een paar jaar geleden toen SNP (ANWB) ons benaderde
of we mee wilden doen met het thema "Travel with Friends".
Een georganiseerde reis met een aantal mensen
waarbij ze dan ook 2 tot 7 dagen "le Magnolia" zouden verblijven
en één of meer kookworkshops zouden doen.
Hieronder het verhaal die reporter John van der Rest
heeft gemaakt tijdens zijn 7 dagen aanwezigheid.
Door als groep iets te gaan doen, leer je elkaar beter kennen.
De tekst is uitvergroot verderop te vinden.
Tekst en fotografie: John van der Rest
Vriendschap gaat door de maag
Samen koken op Le Magnolia in Frankrijk
In het groene heuvelland van het Franse departement Lot ligt Résidence Le Magnolia.
Ontspannen koken, zonovergoten genieten en gezellig samen op pad:
dé locatie voor een culinaire vriendenreis om je vingers bij af te likken.
Reporter John van der Rest neemt een kijkje in de keuken van Vincent en chefkok Berdien Oostvogel.
‘Pas op meiden, een journalist; vanaf nu alleen nog maar nette grapjes maken!’ De sfeer zit er goed in als ik op een zonnige september-ochtend de keuken van Le Magnolia binnenstap. Er wordt gehakt, gesneden, geroerd en veel gelachen. Onder begeleiding van de Nederlandse gastvrouw en chefkok Berdien Oostvogel kookt een groepje vriendinnen deze week Mediterraans. Geuren van sinaasappel, bradend vlees en verse rozemarijn doen me nu al watertanden. Wanneer eten we?
Eerst leidt gastheer Vincent me rond door het uit natuursteen en glas opgetrokken landhuis: hout en warme tinten geven de gastenkamers en zitkamer met schouw de juiste stemming. We wandelen over het landgoed. De twee hectare grote tuin met boomgaard, bos, vijvers en zwembad ademt de sfeer van het groene Zuid- Franse platteland. De voornaamste plek in huis is natuurlijk de keuken. Je kookt met uitzicht op de cour, de zonnige binnenplaats, waar een sfeervol gedekte tafel wacht op het vaste ritueel van het klinken van de glazen en de presentatie, door trotse koks, van de culinaire resultaten van die dag.
Keukengeheimen
Terug in de keuken sluit ik me aan bij de vrolijke dames, die hier al een paar dagen vertoeven. ‘Oh, maak je foto’s? Kunnen we zo in de Elle Eten!’ ‘Wat is dit een leuke keuken om te koken. Waar is die handige pepermolen?’ ‘Proef eens? Zooo, da’s lekker!’
Tussen de bedrijven door vertellen Christine en Els waarom ze voor deze vakantie kozen. Christine: ‘wij koken graag en combineren dat liefst met een zonnige vakantie op het Franse platteland. Bergerac is maar anderhalf uur vliegen vanaf Schiphol en met een huurauto hebben we hier alle vrijheid’. Els: ‘wij zijn geen strand- en zwembadtypes en ontdekken graag de omgeving. Zo heb je hier op een steenworp afstand het oude stadje Les Arques, met prachtige beelden van de kunstenaar Zadkine en iets verderop het pelgrimsoord Rocamadour.
Je kunt ook heerlijk shoppen in Cahors. En dat allemaal onder een strakblauwe lucht, geweldig!’ ‘Berdien, hoeveel witte wijn moet bij de Risotto?’ Berdien houdt ondertussen in alle rust overzicht over het culinaire proces. Ze is in de keuken duidelijk in haar element, heeft mensenkennis en gevoel voor humor. Als selfmade kok met jarenlange ervaring in catering en het verzorgen van culinaire workshops, blijkt ze een natuurtalent in het koken met groepen. Wie denkt dat je deze dagen alleen Franse gerechten kookt, zo’n vijf per dag, heeft het mis. Berdien en Vincent, eveneens een ervaren kok, hebben de keukengeheimen uit allerlei landen van de wereld in de vingers: Afrikaans, Australisch, Russisch, Zuid Amerikaans, Thaïs, Spaans, Italiaans en nog zo'n 20 landen .... Geef voor vertrek gewoon door wat je wilt leren. Frans koken is hier natuurlijk wel extra aantrekkelijk. Berdien: ‘We nemen gasten graag mee in onze lelijke eend naar boerenmarkten in de dorpjes hier in de buurt. Daar zie je een deel van de ingrediënten uitgestald en ontmoet je bijvoorbeeld de eenden fokker, kaasmaker en groenteteler die voor ons produceren. Weten waar je ingrediënten vandaan komen, maakt koken nog leuker!
Uitbuiken aan het zwembad
Vincent serveert tussendoor koffie, dekt de tafel en schenkt tegen het einde van de kooksessie een Ricard in, een typisch Frans aperitief.
Mijn eetlust is dan al flink gewekt. De geuren van de langzaam garende magret de canard à l’orange (eendenborst met sinaasappelsaus), risotto, quiche de roquefort (eitaart met blauwe kaas) en een blik op de afkoelende clafoutis de cerises (kersentaart) doen mijn maag rommelen. In september is het prima vertoeven op Le Magnolia. De ergste warmte is voorbij, een t-shirt is voldoende.
Vincent: ‘Alle seizoenen hebben hier hun charme: het voorjaar met de frisheid van ontluikende fruitbloesems, de zomer met boerenmarkten, fietstochten door de bossen en koele rosé op een terras. De herfst brengt wild op het menu en kleurenpracht in de bomen.
Vergeet de winter niet met een heerlijk haardvuur, spelletjes en een glas Cahors na een stevige wandeling. Na het middageten ben je vrij om te doen en laten wat je wilt. Christine en Els raken helemaal verknocht aan de vele brocantewinkeltjes in de omgeving. Christine: ‘alleen al het neuzen in die oude spulletjes is super leuk.’ Anderen buiken uit aan het zwembad met een goed boek of doen een middagdutje onder de ruisende sparren achter op het landgoed. Hier spot je met wat geluk in de avondschemering reeën of herten, terwijl de zon als een rode bol langzaam achter de bomen wegzakt en een schaarse wolk in vuur en vlam zet. Samen met het duister daalt stilte over de tuin. Vleermuizen scheren boven onze hoofden. Vincent ontsteekt een kampvuur. Het is de afscheidsavond. Onder een heldere sterrenhemel klinken opnieuw toostende glazen en genieten we van de restanten van het middagmaal. Christine met een vette knipoog: 'zaterdag beginnen we met de Ahornsiroop vastenkuur''. Berdien: ‘iemand zei eens: we zijn vijf kilo aangekomen van het eten en zes kilo afgevallen van het lachen’.
Vincent deelt stukjes Cabécou uit, een lokaal kaasje. ‘Pwah, wat stinkt t’ie.’ ‘Dat zijn juist de lekkerste.’
Villa Felderhof
We kijken terug op leerzame, rustgevende en gezellige dagen. Els: ‘Berdien en Vincent creëren een gevoel van samenzijn. Dat maakt de plek en de mensen snel vertrouwd.’ Christine: ‘We zijn niet snel tevreden. Voor onze vriendinnenclub was deze vakantie ideaal.
We leerden nieuwe gerechten koken, genoten van lekker eten, goede wijn en boeiende mensen en gingen er samen veel op uit. Helemaal top!’
Het vuur knettert. Vonken verdwijnen in het koele duister van de nacht. Gezichten lichten op in het schijnsel van de vlammen die ons verwarmen. De wijn vloeit. Het gesprek verdiept zich. We praten over de kwetsbaarheid van het leven; over ouders, kinderen en relaties. Niets hoeft, niets is geforceerd. Het is pure interesse, het delen van levenservaringen en jezelf durven zijn bij je vrienden en bij mensen die je in korte tijd leerde vertrouwen. De volgende ochtend zwaaien Berdien, Vincent en ik de vriendinnen uit. Het licht van de in nevelen opkomende zon glijdt als een gouden deken over het dal voor het huis. Christine: ‘Het lijkt Villa Felderhof wel!’ Het heeft iets bijzonders, samen reizen met vrienden; meer dan ‘leuk en gezellig’. Door als groep iets te gaan doen, leer je elkaar beter kennen. Samen je weg zoeken verbroedert; net als samen genieten, lachen en soms ook afzien. Koken op Le Magnolia past helemaal in dit plaatje, behalve het afzien dan. Ook ik kan nu volmondig beamen wat elke kok en levensgenieter weet: liefde gaat door de maag; ook tussen vriendinnen.
John van der Rest
Voetnoot Vincent:
I.p.v. dezelfde dag te vertrekken, bleef John nog 3 dagen extra, hij wilde nog niet weg want het was té gezellig.